Białaczka powoduje, że organizm nadmiernie produkuje białe krwinki. Hamuje to wzrost wspólnych krwinek w szpiku kostnym, który prowadzi do letargu i zwiększonej potrzeby odpoczynku.
Białaczka u dzieci – objawy: letarg, ciężkie oddychanie, kołatanie serca, zawroty głowy, ból głowy, gorączka i infekcje, siniaki, krwawienie skórne lub krwawienie z dziąseł, nosa i brzucha, utrata wagi, nocne poty, obrzęk węzłów chłonnych, śledziony i wątroby.
Białaczka powoduje niekontrolowany wzrost liczby białych krwinek lub ich prekursorów. Białaczka będzie wówczas hamować wzrost normalnych komórek krwi w szpiku kostnym. Kiedy szpik kostny nie wytwarza wystarczającej ilości normalnych komórek krwi, w końcu spowoduje więcej objawów.
Brak białych krwinek może prowadzić do infekcji, której leczenie antybiotykiem często nie działa tak dobrze, jak można by się spodziewać, lub gdy infekcja wraca szybko po jednym, lub wielu antybiotykach.
Kiedy nie ma wystarczającej liczby płytek krwi, które działają prawidłowo, krwawienie może być trudne do zatrzymania. Krwawienie mogą wystąpić bez konkretnej przyczyny.
Objawy ostrej białaczki często ulegają szybkiemu pogorszeniu, a leczenie należy rozpocząć niemal natychmiast. Przewlekła białaczka rozwija się wolniej, a objawy są niejasne. Objawy białaczki są podobne u dorosłych i dzieci, ale leczenie jest inne. Ostra białaczka jest najczęstszą postacią raka u dzieci.
Przyczyny i zapobieganie
Przyczyna białaczki jest nieznana. Leczenie chemioterapią, promieniowaniem i narażeniem na niektóre rodzaje chemikaliów oraz promieniowanie jonizujące (takie jak radioaktywność) może zwiększać ryzyko uszkodzenia genomu (DNA).
W przewlekłej białaczce szpikowej większość ma charakterystyczną zmianę chromosomu znaną jako chromosom Philadelphia. Ryzyko przewlekłej białaczki limfatycznej może być większe, jeśli bliscy krewni również chorują. Nie jest typowe dla innych białaczek. Nasz sposób życia może wpływać na ryzyko zachorowania na raka. Możesz nawet podjąć pewne decyzje, które pomogą zapobiec rakowi.
Badanie i diagnoza
Badania krwi. W przypadku podejrzenia białaczki, badania krwi mogą pomóc wzmocnić lub osłabić podejrzenia. Badania krwi często pokazują, że wartość czerwonych krwinek i płytek krwi jest niska, podczas gdy białe krwinki wykazują wysoką wartość.
Badanie szpiku kostnego zawsze jest wymagane w celu zdiagnozowania białaczki. Badanie szpiku kostnego pobiera się z mostka lub stawu biodrowego. Próbki szpiku pobierane są również podczas leczenia, aby sprawdzić, czy leczenie działa prawidłowo.
Chromosom i badanie immunologiczne. Istnieje również rutyna do badania chromosomów zawierających geny komórek (DNA). Istnieją zmiany w materiale genetycznym komórek rakowych, które charakteryzują różne formy białaczki. Możliwe jest również wykonanie badania immunofenotypowego. Za pomocą tych metod lekarz może określić, jaki rodzaj białaczki masz, powiedzieć coś o prognozie i zdecydować, jak leczyć tę chorobę.
Spotkaj się z lekarzem. Możesz przygotować się na spotkanie z lekarzem. Oto kilka przydatnych wskazówek. Zastanów się, czego chcesz się dowiedzieć z rozmowy. Z wyprzedzeniem zapisz, nad czym się zastanawiasz. Weź ze sobą kogoś — łatwo zapomnieć o tym, co chce się powiedzieć. Podsumuj, o czym rozmawiałeś, zanim opuścisz swojego lekarza. Ewentualne nieporozumienia zostaną wtedy wyjaśnione.
Ostra białaczka szpikowa (AML).
Leczenie polega na silnym leczeniu chemioterapią. Pierwsze leczenie jest podawane przez 24 godziny przez siedem dni. Ponadto inny rodzaj chemioterapii podaje się w krótszym okresie trzech dni. Okazuje się, że komórki białaczkowe przez jakiś czas, ale bez dalszego leczenia szybko wrócą.
Ostra białaczka limfatyczna (ALL).
Początkowe leczenie odbywa się w szpitalach i ma na celu odwrócenie choroby. Leczenie podtrzymujące odbywa się w ambulatorium lub w domu i odbywa się w kilku rundach. Podsumowując, leczenie trwa ponad trzy lata.
Białaczki typu AML i ALL rozwijają się szybko, dlatego leczenie powinno rozpocząć się natychmiast po zakończeniu badania. Komórkowe węzły chłonne podawane w połączeniu z leczeniem białaczkowym są silniejsze niż środki chemioterapeutyczne w innych chorobach nowotworowych. Efekty uboczne są dość podobne, ale dla większości znacznie silniejsze i bardziej długotrwałe.
Działania niepożądane mogą wystąpić zarówno w trakcie, jak i po podaniu leków. Nudności, infekcje, ból w jamie ustnej, biegunka i wypadanie włosów są najczęstszymi problemami. Nudności i słaby apetyt mogą spowodować utratę wagi.
